W odpowiedzi na interpelację nr 8329 złożoną przez Pana Posła Roberta Obaz wraz z grupą Posłów, pragnę uprzejmie wyjaśnić, co następuje.
Treść świadectwa pracy została określona w art. 97 § 2 Kodeksu pracy. Zgodnie z tą regulacją w świadectwie pracy należy podać informacje dotyczące okresu i rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanych stanowisk, trybu rozwiązania albo okoliczności wygaśnięcia stosunku pracy, a także inne informacje niezbędne do ustalenia uprawnień pracowniczych i uprawnień z ubezpieczenia społecznego. Dodatkowo, w świadectwie pracy zamieszcza się wzmiankę o zajęciu wynagrodzenia za pracę w myśl przepisów o postępowaniu egzekucyjnym, zaś na żądanie pracownika należy podać także informację o wysokości i składnikach wynagrodzenia oraz o uzyskanych kwalifikacjach.
Uszczegółowieniem powyższego przepisu jest § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 30 grudnia 2016 w sprawie świadectwa pracy (Dz. U z 2018 r. poz. 1289, z późn. zm.), który w pkt 4 stanowi, iż w świadectwie pracy zamieszcza się informacje niezbędne do ustalenia uprawnień ze stosunku pracy i uprawnień z ubezpieczeń społecznych, dotyczące trybu i podstawy prawnej rozwiązania lub podstawy prawnej wygaśnięcia stosunku pracy, a w przypadku rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem – strony stosunku pracy, która dokonała wypowiedzenia.
Należy podkreślić, iż celem wydania świadectwa pracy jest potwierdzenie zatrudnienia pracownika oraz zamieszczenie w nim informacji mających wpływ na nabycie uprawnień pracowniczych (oraz uprawnień z ubezpieczenia społecznego) u kolejnego pracodawcy. Natomiast wskazanie trybu i podstawy prawnej rozwiązania lub podstawy prawnej wygaśnięcia stosunku pracy ma istotne znaczenie, z uwagi na przyznawanie szczególnych uprawnień w zakresie świadczeń dla osób bezrobotnych. W tym kontekście warto przypomnieć, iż zgodnie z art. 75 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2019 r. poz. 1482, z późn. zm.) prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy rozwiązał stosunek pracy lub stosunek służbowy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron, chyba że porozumienie stron nastąpiło z powodu upadłości, likwidacji pracodawcy lub zmniejszenia zatrudnienia z przyczyn dotyczących zakładu pracy albo rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron nastąpiło z powodu zmiany miejsca zamieszkania lub pracownik rozwiązał umowę o pracę w trybie art. 55 § 11 Kodeksu pracy.
Pomijając powyższe warto także wskazać, iż pracodawca w stosunku do osoby ubiegającej się o zatrudnienie ma ograniczone możliwości przetwarzania danych osobowych zawartych w jej dokumentach, w tym w świadectwie pracy. Art. 221 § 1 pkt 6 Kodeksu pracy stanowi, iż pracodawca żąda od osoby ubiegającej się o zatrudnienie podania danych osobowych obejmujących przebieg dotychczasowego zatrudnienia. Jednak po pierwsze, pracodawca może żądać tych danych tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku (§ 2 powołanego artykułu). Po drugie, udostępnienie pracodawcy danych osobowych następuje w formie oświadczenia osoby, której dane dotyczą, a pracodawca może żądać udokumentowania ww. danych osobowych, tylko w zakresie niezbędnym do ich potwierdzenia (§ 5 powołanego artykułu). Oznacza to, iż ewentualne przedstawienie przez kandydata świadectwa pracy powinno mieć na celu jedynie potwierdzenie zaprezentowanego przez niego w oświadczeniu (np. w CV) przebiegu dotychczasowego zatrudnienia (tj. długości stażu pracy, rodzaju wykonywanej pracy, zajmowanego stanowiska lub pełnionej funkcji).
(…) w Ministerstwie nie odnotowano jak dotąd napływu informacji o piętnowaniu kandydatów/pracowników z uwagi na treść świadectwa pracy.
źródło: http://www.sejm.gov.pl/
Wytłuszczenia dokonane przez redakcję